دیافراگم دوربین چیست؟

به زبان ساده, اندازه ی باز شدن لنزها به هنگام گرفتن عکس را دیافراگم می گویند.
وقتی دکمه ی شاتر را فشار می دهید, دهانه ی لنزشما باز می شود و اجازه می دهد تا نور به سنسور دوربین برخورد کند و تصویر ثبت شود. دیافراگمی که شما انتخاب می کنید, بر اندازه ی روزنه ی دیافراگم تاثیرگذار است. هرچه روزنه بزرگتر باشد, نور بیشتری وارد می شود و برعکس.
دیافراگم بر حسب f اندازه گیری می شود ( مثلا f/2.8 , f/4, f/5.6,f/8,f/22 ) که تغییر در درجه های آن میزان بازشدن لنز را دو برابر و یا نصف می کند ( میزان نور ورودی ).
به خاطر داشته باشید که اگر سرعت شاتر را هم یک درجه بیشتر کنید, میزان نور ورودی را نصف و یا دو برابر می کند و اگر مثلا سرعت شاتر را یک درجه کاهش و دیافراگم را یک درجه افزایش بدهید, نور ورودی به یک میزان خواهد بود.

یکی از چیزهای گیج کننده برای عکاسان این است که دیافراگم بزرگ, درجه ی کمتر و دیافراگم کوچک درجه ی بیشتری دارد.( در نتیجه f/2.8 ازf/22 بسیار بیشتر است.)
اول اشتباه به نظر می آید اما کم کم یاد میگیرید چطور از آن استفاده کنید.

عمق میدان و دیافراگم:

هنگام تغییر دیافراگم باید به نکاتی توجه داشت که مهم ترین آنها عمق میدان عکس است.
عمق میدان ( Depth of field- DOF) : به قسمت هایی از عکس که روی آن فوکوس می کنیم گفته می شود. عمق میدان بزرگ به معنای فوکوس روی بیشتر نقاط عکس ( چه دور و چه نزدیک ) است ( مثلا در این عکس روی پیش زمینه و پس زمینه با f/22 فوکوس شده است.) وعمق کم یعنی تنها روی قسمتی از عکس فوکوس می کنیم و بقیه ی قسمت ها تار خواهند ماند. (همانطور که در اولین عکس می بینید,چهره کاملا واضح است, با اینکه زمینه فاصله زیادی با سوژه ندارد و کاملا تار شده است )
دیافراگم, تاثیر شگرفی بر عمق میدان دارد به طوری که دیافراگم بزرگ ( اعداد کوچک ) عمق میدان را کاهش و دیافراگم کوچک ( اعداد بزرگ ), عمق میدان را افزایش می دهد.
ابتدا ممکن است کمی گیج کننده باشد اما من به این شکل به خاطر سپردم که اعداد کوچک به معنای DOF کوچک اعداد بزرگ به معنای DOF بزرگ هستند.

برای مثال:
عکس سمت راست با دیافراگم f/22 بر ثانیه و عکس سمت چپ با f/2.8 بر ثانیه گرفته شده است. تفاوت کاملا مشخص است.

در عکسی که با f/22گرفته شده, روی گل و غنچیه فوکوس شده و حتی شما قادر به تشخیص ابعاد برگ ها و حصار در پس زمینه هستید.در عکسی که با f/2.8 گرفته شده روی گل ( یا قسمتی از آن ) فوکوس شده اما روی غنچه فوکوس کمتری دیده می شود چون هنگام گرفتن عکس, فاصله ی بیشتری با دوربین داشته است. به علت کم بودن عمق میدان, روی پس زمینه فوکوس نشده است.
بهترین راه برای یادگیری دیافراگم, تمرین و تجربه است. از خانه بیرون بزنید و سوژه ای پیدا کنید. تعدادی عکس با دیافراگم های مختلف (از کوچک تا بزرگ ) از آن بگیرید. به زودی خواهید دید که این کار چقدر می تواند در تسلط شما بر دیافراگم موثر باشد. بعضی از سبک های عکس نیاز به عمق میدان بیشتری دارند.
مثلا برای عکس گرفتن از یک منظره, از یک دیافراگم کوچک ( با اعداد بزرگ ) استفاده می کنند تا روی تمام پیش زمینه ی عکس فوکوس کنند. از طرف دیگر در عکاسی پرتره بهتراست از پس زمینه ی تار استفاده شود تا روی سوژه ی مورد نظر کاملا فوکوس شود. در این مورد, یک دیافراگم بزرگ ( با اعداد کوچک ) انتخاب می کنید تا عمق میدان را کم کند.
عکاسانی که قصد بزرگنمایی اجسام را دارند,ترجیح می دهند از دیافراگم بزرگ استفاده کنند تا روی تمامی قسمت هایی که در نظر دارند فوکوس شود.

تقدم دیافراگم در عکاسی چیست ؟

ما در این مقاله شما را با حالت تقدم دیافراگم دوربین ( AP / TV) ، نحوه عملکرد، تاثیرات استفاده از آن بر عمق میدان و موقعیت های مناسب استفاده از آن آشنا میسازیم.
حالت Full Automate دوربین فقط به شما امکان تغییر فرمت عکس را میدهد حتی فلش با تشخیص خود دوربین فعال یا غیر فعال میشود. در حالت Programشما امکان تغییر WB ، Metering و … را دارید اما نمی توانید سرعت شاتر و دیافراگم را تغییر دهید. وقتی به حالت تقدم دیافراگم دوربین ( AP / TV) می روید همان طور که از اسم آن پیداست تقدم تنظیمات عکاسی در دیافراگم است و سرعت شاتر خود را با توجه به دیافراگم تغییر میدهد. اجازه بدهید با یک مثال به شما توضیح بدهم :
اگر شما دیافراگم را روی عدد ۸ تنظیم کنید و سرعت شاتر ۱/۲۰۰ باشد و تصمیم بگیرید که دیافراگم را باز تر کنید به عدد ۵٫۶ (که به شما اجازه میدهد دو برابر نور وارد دوربین شود) دوربین به صورت اتوماتیک سرعت شاتر را به ۱/۴۰۰ تغییر می دهد تقدم شاتر دقیقا به همین صورت کار میکند.

1.  وقتی شما عدد دیافراگم را کم میکنید مثلا به F/2 ، به دوربین اجازه می دهید که نور بیشتری وارد لنز کند و شما می توانید از سرعت شاتر بیشتری استفاده کنید.  باز بودن دیافراگم همچنین به معنی عمق میدان محدود تر است.
2.  با تنظیم کردن دیافراگم از عدد ۸ به ۱۱ به طور معمول به شارپ ترین حالت لنز دست پیدا میکنید.
3. همان طور که دیدید حالت های بسیاری است که از حالت تقدم دیافراگم دوربین ( AP / TV) استفاده کنید به نظر ما اشتباه است که کسانی میگویند فقط از حالت Manual دوربین در زمان عکاسی استفاده کنید. فقط ۱/۳ از زمان هایی که ما عکاسی می کنیم حالت Manual به کارمان می آید. اجازه بدهید نگاهی به موقعیت هایی که بهتر است از حات تقدم دیافراگم دوربین استفاده کرد بیندازیم.

موقعیت ۱: نور خوب / روز آفتابی
وقتی نور مناسب است Manual می توانید استفاده کنید، اما اعمال تغییرات برای تنظیم دوربین در زمان عکاسی زمان بر است، در صورتی که خود دوربین برایتان این کار را به صورت اتوماتیک در کسری از ثانیه انجام می دهد.
وقتی نور مناسب است شما نباید نگران تار شدن عکستان یا اشکالات نوردهی باشید به این دلیل که سرعت شاتر به اندازه ی کافی سریع است تا حرکات را ثبت کند. مخصوصا زمانی که در روز عکاسی میکنید.
یک قانون قدیمی ( آفتابی ۱۶ ) است که عدد مناسب دیافراگم در نور روز را پیشنهاد می کند این میتواند دلیل دیگری برای استفاده ازحالت تقدم دیافراگم باشد.
در نور مناسب شما میتوانید دیافراگم دوربین را به عددی ببرید که تصویر شارپ تری تولید کند. بین عدد ۸ الی ۱۱

Dave Brosha ©

موقعیت ۲: پرتره
موقعیت نوری راحت و مناسب زمانی است که با عدد دیافراگم و مورد دلخواه ما عکاسی عملی باشد. من شخصا دوست دارم تا از چند دیافراگم مختلف در زمان عکاسی مختلف استفاده کنم. اما f/8 عدد دیافراگم مورد علاقه ی من است. با مقایسه کار هایی که عکاسی کردم متوجه شدم که دیافراگم عکس های من شارپ تر است که برای عکاسی پرتره بهترین می باشد.

james-bennett ©

موقعیت ۳: طبیعت
عکاسی طبیعت عموما پیش زمینه و پس زمینه دارد و ما برای اینکه بتوانیم تمام تصویر را در حال فوکوس ببینیم باید با دیافراگم بالا عکاسی کنیم ما عدد f/16 را پیشنهاد میکنیم. زمان هایی است که از سه پایه استفاده میکنیم پس میتوانیم کمبود نور را با کم کردن سرعت شاتر جبران کنیم بدون اینکه تصویر تار شود. اما همیشه سه پایه همراه ما نیست و یا همیشه امکان عکاسی با سه پایه ممکن نیست در این زمان دوربین را باید روی دست گرفت و عکاسی کرد که استفاده از تقدم دیافراگم به خوبی کار میکند. این زمانی است که عمق میدان عکس خیلی مهم میشود.

Daniel-Bosma ©
موقعیت ۴: عمق میدان کم
عمق میدان کم زمانی به دست می آید که دیافراگم دوربین شما در باز ترین حالت باشد یعنی عدد آن کم باشد که اجازه میدهد نور بیشتری وارد لنز شود. تغییر دیافراگم از ۲٫۸ به ۱٫۴ اجازه میدهد ۴ برابر نور بیشتر وارد دوربین شود که به راحتی و به سرعت در حات تقدم دیافراگم توسط دوربین سرعت شاتر محاسبه میشود.
زمان هایی که نباید از حالت تقدم دوربین استفاده کنیم:
موقعیت ۱: نور کم / اتاق تاریک
همان طور که قبلا گفتم یکی از زیبایی های دیافراگم باز و لنزی که این قابلیت را در اختیار عکاس می دهد امکان عکاسی در موقعیت های کم نور است اما این به این معنی نیست که حتما از حالت تقدم دیافراگم استفاده کنید باید از حالت تقدم شاتر در این موقعیت نوری کمک گرفت.
وقتی در موقعیت کم نور عکاسی میکنید دو نگرانی خواهید داشت :

1.  نور کافی
2.  حرکت دوربین ( تصویر تار) اگر شما در حالت تقدم دیافراگم عکاسی کنید در حقیقت با ۵۰ % مشکل که کمبود نور است در حال کلنجار هستید، در این حالت می توانید حرکت دوربین را محاسبه کنید مثلا عدد ۱/۵۰ ثانیه و خود دوربین بر اساس سرعت داده شده بهترین دیافراگم را به شما میدهد. حتی اگر نور کافی نباشد خود دوربین دیافراگم را به باز ترین حالت ممکن می برد و شما میتوانید در حالت RAW عکاسی کرده باشید تصویرتان را اصلاح کنید این اقدام باعث میشود که حداقل تصویرتان تار نشده باشد.

موقعیت ۲: عکاسی از طبیعت در شب
من میدانم در متن گفتم که دوست دارم در حالت تقدم دیافراگم از طبیعت عکاسی کنم، اما نه در شب.
عکاسی در شب متفاوت است که بهتر است در دوربین در حالت Manual عکاسی شود .
شرایط نوری غیر قابل پیش بینی است شما باید در ذهنتان محاسبه کنید که بیشتر با آزمون و خطا اصلاح میشود.

MIYAMOTO-Y ©

چند وقت پیش یکی از دوستانم درباره ی ISO از من سوال کرد. می خواست بداند چطور می توان ISO را تنظیم کرد؟ آیا همیشه باید کمترین درجه ی ISO را انتخاب کرد؟
سوال بسیار خوبی بود اما می خواهم قبل از پاسخ به این سوال,راجع به مفهوم ISO برایتان توضیحاتی بدهم.

ایزو دوربین چیست؟

ISO (یا ASA) در عکاسی نگاتیو, به میزان حساسیت فیلم به نور گفته می شود و بر اساس مقادیری که ممکن است روی بسته های نگاتیو دیده باشید (مثل ۸۰۰,۴۰۰,۲۰۰,۱۰۰,..) سنجیده می شود.
هرچه عدد کوچکتر باشد, میزان حساسیت نگاتیو به نور کمتراست و عکس شفاف تر به نظر می آید.
در عکاسی دیجیتال, ISO میزان حساسیت سنسور ها به نور را بیان می کند و همان قواعد عکاسی دیجیتال را دارد.

( هرچه عدد کوچک تر باشد, حساسیت به نور کمتر و شفافیت عکس بیشتر است.)
تنظیمات پیشرفته ی ISO معمولا برای سرعت بیشتر شاتر در شرایط بسیار کم نور انجام می شود. برای مثال زمانی که می خواهید از ورزش هایی که داخل سالن و در نور کم (نسبت به فضای باز) انجام می شود, عکس بگیرید و آنها را ثابت نشان دهید, نیاز به تنظیمات خاص ISO دارید.
لازم است بدانید که با درجات بالای ISO تصاویر نویزداری خواهید داشت. اجازه بدهید با یک مثال بیشتر برایتان توضیح بدهم:
عکس سمت چپ با ۱۰۰ ISO و عکس سمت راست با ۳۲۰۰ ISO گرفته شده است.

عکس سمت چپ شکلی طبیعی و ظاهری خوش فرم را نشان می دهد. ( نویز کمتری دارد. )

بسیاری از افراد ترجیح می دهند دوربین را روی حالت اتوماتیک قرار دهند تا خودش تنظیمات ISO را متناسب با سوژه انجام دهد. ( حالت اتوماتیک سعی می کند کمترین درجه ی ISO را انتخاب کند. ) اما بیشتر دوربین ها اجازه ی تنظیم ISO را به شما می دهند.
هنگامی که شما درجه ی ISO را تغییر می دهید, می بینید که تنظیم دوباره ی سرعت شاتر و دیافراگم ضروری است.
مثلا اگر درجه ی ISO را از ۱۰۰ به ۴۰۰ تغییر دهید, باید سرعت شاتر را افزایش دهید و دیافراگم را کم کنید.

سوالاتی که باید هنگام تنظیم ISO از خودتان بپرسید:

1.  نور: آیا نور کافی وجود دارد؟
2. شفافیت: تصویری نویز دار می خواهم یا شفاف؟
3.  سه پایه: نیاز به سه پایه دارم یا نه؟
4. تحرک: سوژه ی من متحرک است یا ساکن؟

مثلا اگر نور کافی وجود دارد, می خواهم کمی نویز داشته باشد, از سه پایه استفاده می کنم و سوژه ام ثابت است, باید از درجه ISO کمتری استفاده کنم. یادتان باشد که با افزایش ISO نویز بیشتری خواهید داشت.

شرایطی که ممکن است نیاز به درجات بالای ISO باشد, عبارتند از:

1. ورزش هایی که در فضای بسته انجام می شوند: که ممکن است سوژه سریع حرکت کند و نور کافی وجود نداشته باشد.
2. کنسرت ها: فضا کم نور است و امکان استفاده از فلاش هم وجود ندارد.
3.  نمایشگاه ها : برخی از نمایشگاه ها استفاده از فلاش را ممنوع کرده اند با این که فضای داخلی آنها نور کافی ندارد.
4. جشن تولد ها: فوت کردن شمع در یک اتاق تاریک حس خاصی به عکس می دهد که ممکن است با نور فلاش از بین برود. درجه ی بیشتر ISO می تواند در ثبت چنین صحنه ای به شما کمک کند.

ISO یکی از بخش های بسیار مهم عکاسی دیجیتال است که یادگیری آن می تواند بر تسلط شما روی دوربین بسیار موثر باشد.
تنظیمات دوربین خود را تغییر دهید تا تجربیات جدیدی کسب کنید و ببینید که چه تحولی در عکس هایتان بوجود می آید.

مثلث نوردهی چیست ؟

نوردهی از ۳ رکن اصلی تشکیل شده که هر کدام بر دیگری تاثیر مستقیم دارد
۳ رکن اصلی عبارتند از:

 

•  ISO: میزان حساسیت سنسور دوربین دیجیتال به نور.

•  دیافراگم: اندازه ی باز شدن دهانه ی لنز وقتی که عکس گرفته می شود.

•  سرعت شاتر: مدت زمانی که شاتر باز می ماند.

نوردهی عکس از ترکیب این سه ضلع میسر می شود. نکته ی مهم این است که تغییر در یکی از وجوه بر دیگران اثر می گذارد.

این یعنی شما هیچ وقت نمی توانید فقط یکی از آنها را در نظر بگیرید بلکه باید دو وجه دیگر را هم به یاد داشته باشید.

۳ مثال برای یادگیری مثلث نوردهی عکاسی دیجیتال:

بسیاری از مردم برای توضیح دادن رابطه ی بین ISO, دیافراگم و سرعت شاتر از مثال های مختلفی برای کمک به ما استفاده می کنند تا راحت تر به مفهومشان دست پیدا کنیم.

پنجره:

تصور کنید دوربین شما مانند پنجره ای است که درب های آن باز و بسته می شوند. دیافراگم اندازه ی پنجره است. اگر بزرگ باشد نور بیشتری وارد می شود واتاق نورگیرتر خواهد بود. سرعت شاتر, مدت زمانی است که درب های پنجره باز هستند و هرچه بیشتر باز بماند نور بیشتری وارد می شود.

حالا تصور کنید که شما داخل اتاق هستید و عینک آفتابی زده اید. چشمان شما نسبت به نوری که وارد می شود حساسیت نخواهند داشت.
راههای متعددی برای افزایش میزان نور اتاق وجود دارد. شما می توانید مدت زمان باز ماندن درب ها را افزایش دهید( کاهش سرعت شاتر ) یا اندازه ی پنجره را افزایش دهید ( افزایش دیافراگم ) یا عینک آفتابی تان را بردارید (بیشتر کردن ISO )
خب این مثال کاملی نبود اما فکر می کنم متوجه مطلب شدید.

حمام آفتاب:

شکل دیگری که اخیرا یکی از دوستانم درباره ی نوردهی دوربین دیجیتال با من در میان گذاشت تصور کردن یک حمام آفتاب بود. من همیشه برنزه شدن را دوست داشتم اما به خاطر داشتن پوستی حساس هیچ وقت موفق به انجامش نشدم. تمام چیزی که اتفاق می افتاد این بود که پوستم زیر آفتاب می سوخت.
نوع پوست شما مثل ISO است. برخی ها نسبت به دیگران پوست حساس تری دارند. سرعت شاتر در این مثال, مدت زمانی است که شما در معرض آفتاب قرار می گیرید. هرچه بیشتر زیر آفتاب باشید احتمال برنزه شدنتان بیشتر است.

البته آفتاب بیش از حد می تواند به معنای نوردهی بسیار شدید باشد.

دیافراگم مانند کرم ضد آفتابی که به پوست می زنید عمل می کند. ضد آفتاب به نسبت قدرت خود نور را در درجه های مختلف محدود می کند.
یک ضد افتاب قوی بزنید و شدت نفوذ نور تابنده به پوست را کاهش دهید و در نتیجه حتی فردی با پوست حساس می تواند مدت بیشتری زیر آفتاب بماند. ( یعنی دیافراگم و ISO را کاهش دهید و سرعت شاتر را کم کنید. )
همانطوری گفتم هیچکدام از مثال های بالا کامل نیستند اما عدم تفکیک سرعت شاتر, دیافراگم و ISO را بیان می کنند.

شیلنگ حیاط:

سومین مثالی که شنیدم, شیلنگ حیاط است که عرض شیلنگ مثل دیافراگم, طول آن مانند سرعت شاتر و فشار آب ( سرعت آب در قطر شیلنگ ) ISO در نظر گرفته می شود.
تسلط بر هنر نور دهی نیازمند تمرین های مکرر است و مانند تردستی به شکل های مختلف است. حتی عکاسان با تجربه نیز هرچه پیش می روند, روش های پیچیده تری به کار می گیرند.
به خاطر داشته باشید که تغییر در هرکدام از اصول نه تنها بر نوردهی تاثیر می گذارند بلکه هرکدامشان بر دیگری موثر است.

تغییر در دیافراگم, برعمق تصویر تاثیر گذار است. دست کاری ISO ذرات عکس را دگرگون می کند و تغییر سرعت شاتر بر چگونگی ثبت حرکات موثر است.
عالی ترین نکته درباره ی دوربین های دیجیتال این است که یک نمونه ی ایده آل برای یادگیری نوردهی هستند.

شما می توانید به تعداد دلخواه و به صورت رایگان عکس بگیرید و نه تنها از دو حالت خودکار و قابل تنظیم برخوردار هستند بلکه دارای حالت نیمه خودکار هم هستند. برای مثال با اولویت بندی دیافراگم یا شاتر شما قادر به تصمیم گیری هستید تا یک یا دو وجه از مثلث را انتخاب کنید و بقیه را به دوربین بسپارید.