دیافراگم دوربین چیست؟

به زبان ساده, اندازه ی باز شدن لنزها به هنگام گرفتن عکس را دیافراگم می گویند.
وقتی دکمه ی شاتر را فشار می دهید, دهانه ی لنزشما باز می شود و اجازه می دهد تا نور به سنسور دوربین برخورد کند و تصویر ثبت شود. دیافراگمی که شما انتخاب می کنید, بر اندازه ی روزنه ی دیافراگم تاثیرگذار است. هرچه روزنه بزرگتر باشد, نور بیشتری وارد می شود و برعکس.
دیافراگم بر حسب f اندازه گیری می شود ( مثلا f/2.8 , f/4, f/5.6,f/8,f/22 ) که تغییر در درجه های آن میزان بازشدن لنز را دو برابر و یا نصف می کند ( میزان نور ورودی ).
به خاطر داشته باشید که اگر سرعت شاتر را هم یک درجه بیشتر کنید, میزان نور ورودی را نصف و یا دو برابر می کند و اگر مثلا سرعت شاتر را یک درجه کاهش و دیافراگم را یک درجه افزایش بدهید, نور ورودی به یک میزان خواهد بود.

یکی از چیزهای گیج کننده برای عکاسان این است که دیافراگم بزرگ, درجه ی کمتر و دیافراگم کوچک درجه ی بیشتری دارد.( در نتیجه f/2.8 ازf/22 بسیار بیشتر است.)
اول اشتباه به نظر می آید اما کم کم یاد میگیرید چطور از آن استفاده کنید.

عمق میدان و دیافراگم:

هنگام تغییر دیافراگم باید به نکاتی توجه داشت که مهم ترین آنها عمق میدان عکس است.
عمق میدان ( Depth of field- DOF) : به قسمت هایی از عکس که روی آن فوکوس می کنیم گفته می شود. عمق میدان بزرگ به معنای فوکوس روی بیشتر نقاط عکس ( چه دور و چه نزدیک ) است ( مثلا در این عکس روی پیش زمینه و پس زمینه با f/22 فوکوس شده است.) وعمق کم یعنی تنها روی قسمتی از عکس فوکوس می کنیم و بقیه ی قسمت ها تار خواهند ماند. (همانطور که در اولین عکس می بینید,چهره کاملا واضح است, با اینکه زمینه فاصله زیادی با سوژه ندارد و کاملا تار شده است )
دیافراگم, تاثیر شگرفی بر عمق میدان دارد به طوری که دیافراگم بزرگ ( اعداد کوچک ) عمق میدان را کاهش و دیافراگم کوچک ( اعداد بزرگ ), عمق میدان را افزایش می دهد.
ابتدا ممکن است کمی گیج کننده باشد اما من به این شکل به خاطر سپردم که اعداد کوچک به معنای DOF کوچک اعداد بزرگ به معنای DOF بزرگ هستند.

برای مثال:
عکس سمت راست با دیافراگم f/22 بر ثانیه و عکس سمت چپ با f/2.8 بر ثانیه گرفته شده است. تفاوت کاملا مشخص است.

در عکسی که با f/22گرفته شده, روی گل و غنچیه فوکوس شده و حتی شما قادر به تشخیص ابعاد برگ ها و حصار در پس زمینه هستید.در عکسی که با f/2.8 گرفته شده روی گل ( یا قسمتی از آن ) فوکوس شده اما روی غنچه فوکوس کمتری دیده می شود چون هنگام گرفتن عکس, فاصله ی بیشتری با دوربین داشته است. به علت کم بودن عمق میدان, روی پس زمینه فوکوس نشده است.
بهترین راه برای یادگیری دیافراگم, تمرین و تجربه است. از خانه بیرون بزنید و سوژه ای پیدا کنید. تعدادی عکس با دیافراگم های مختلف (از کوچک تا بزرگ ) از آن بگیرید. به زودی خواهید دید که این کار چقدر می تواند در تسلط شما بر دیافراگم موثر باشد. بعضی از سبک های عکس نیاز به عمق میدان بیشتری دارند.
مثلا برای عکس گرفتن از یک منظره, از یک دیافراگم کوچک ( با اعداد بزرگ ) استفاده می کنند تا روی تمام پیش زمینه ی عکس فوکوس کنند. از طرف دیگر در عکاسی پرتره بهتراست از پس زمینه ی تار استفاده شود تا روی سوژه ی مورد نظر کاملا فوکوس شود. در این مورد, یک دیافراگم بزرگ ( با اعداد کوچک ) انتخاب می کنید تا عمق میدان را کم کند.
عکاسانی که قصد بزرگنمایی اجسام را دارند,ترجیح می دهند از دیافراگم بزرگ استفاده کنند تا روی تمامی قسمت هایی که در نظر دارند فوکوس شود.

تقدم دیافراگم در عکاسی چیست ؟

ما در این مقاله شما را با حالت تقدم دیافراگم دوربین ( AP / TV) ، نحوه عملکرد، تاثیرات استفاده از آن بر عمق میدان و موقعیت های مناسب استفاده از آن آشنا میسازیم.
حالت Full Automate دوربین فقط به شما امکان تغییر فرمت عکس را میدهد حتی فلش با تشخیص خود دوربین فعال یا غیر فعال میشود. در حالت Programشما امکان تغییر WB ، Metering و … را دارید اما نمی توانید سرعت شاتر و دیافراگم را تغییر دهید. وقتی به حالت تقدم دیافراگم دوربین ( AP / TV) می روید همان طور که از اسم آن پیداست تقدم تنظیمات عکاسی در دیافراگم است و سرعت شاتر خود را با توجه به دیافراگم تغییر میدهد. اجازه بدهید با یک مثال به شما توضیح بدهم :
اگر شما دیافراگم را روی عدد ۸ تنظیم کنید و سرعت شاتر ۱/۲۰۰ باشد و تصمیم بگیرید که دیافراگم را باز تر کنید به عدد ۵٫۶ (که به شما اجازه میدهد دو برابر نور وارد دوربین شود) دوربین به صورت اتوماتیک سرعت شاتر را به ۱/۴۰۰ تغییر می دهد تقدم شاتر دقیقا به همین صورت کار میکند.

1.  وقتی شما عدد دیافراگم را کم میکنید مثلا به F/2 ، به دوربین اجازه می دهید که نور بیشتری وارد لنز کند و شما می توانید از سرعت شاتر بیشتری استفاده کنید.  باز بودن دیافراگم همچنین به معنی عمق میدان محدود تر است.
2.  با تنظیم کردن دیافراگم از عدد ۸ به ۱۱ به طور معمول به شارپ ترین حالت لنز دست پیدا میکنید.
3. همان طور که دیدید حالت های بسیاری است که از حالت تقدم دیافراگم دوربین ( AP / TV) استفاده کنید به نظر ما اشتباه است که کسانی میگویند فقط از حالت Manual دوربین در زمان عکاسی استفاده کنید. فقط ۱/۳ از زمان هایی که ما عکاسی می کنیم حالت Manual به کارمان می آید. اجازه بدهید نگاهی به موقعیت هایی که بهتر است از حات تقدم دیافراگم دوربین استفاده کرد بیندازیم.

موقعیت ۱: نور خوب / روز آفتابی
وقتی نور مناسب است Manual می توانید استفاده کنید، اما اعمال تغییرات برای تنظیم دوربین در زمان عکاسی زمان بر است، در صورتی که خود دوربین برایتان این کار را به صورت اتوماتیک در کسری از ثانیه انجام می دهد.
وقتی نور مناسب است شما نباید نگران تار شدن عکستان یا اشکالات نوردهی باشید به این دلیل که سرعت شاتر به اندازه ی کافی سریع است تا حرکات را ثبت کند. مخصوصا زمانی که در روز عکاسی میکنید.
یک قانون قدیمی ( آفتابی ۱۶ ) است که عدد مناسب دیافراگم در نور روز را پیشنهاد می کند این میتواند دلیل دیگری برای استفاده ازحالت تقدم دیافراگم باشد.
در نور مناسب شما میتوانید دیافراگم دوربین را به عددی ببرید که تصویر شارپ تری تولید کند. بین عدد ۸ الی ۱۱

Dave Brosha ©

موقعیت ۲: پرتره
موقعیت نوری راحت و مناسب زمانی است که با عدد دیافراگم و مورد دلخواه ما عکاسی عملی باشد. من شخصا دوست دارم تا از چند دیافراگم مختلف در زمان عکاسی مختلف استفاده کنم. اما f/8 عدد دیافراگم مورد علاقه ی من است. با مقایسه کار هایی که عکاسی کردم متوجه شدم که دیافراگم عکس های من شارپ تر است که برای عکاسی پرتره بهترین می باشد.

james-bennett ©

موقعیت ۳: طبیعت
عکاسی طبیعت عموما پیش زمینه و پس زمینه دارد و ما برای اینکه بتوانیم تمام تصویر را در حال فوکوس ببینیم باید با دیافراگم بالا عکاسی کنیم ما عدد f/16 را پیشنهاد میکنیم. زمان هایی است که از سه پایه استفاده میکنیم پس میتوانیم کمبود نور را با کم کردن سرعت شاتر جبران کنیم بدون اینکه تصویر تار شود. اما همیشه سه پایه همراه ما نیست و یا همیشه امکان عکاسی با سه پایه ممکن نیست در این زمان دوربین را باید روی دست گرفت و عکاسی کرد که استفاده از تقدم دیافراگم به خوبی کار میکند. این زمانی است که عمق میدان عکس خیلی مهم میشود.

Daniel-Bosma ©
موقعیت ۴: عمق میدان کم
عمق میدان کم زمانی به دست می آید که دیافراگم دوربین شما در باز ترین حالت باشد یعنی عدد آن کم باشد که اجازه میدهد نور بیشتری وارد لنز شود. تغییر دیافراگم از ۲٫۸ به ۱٫۴ اجازه میدهد ۴ برابر نور بیشتر وارد دوربین شود که به راحتی و به سرعت در حات تقدم دیافراگم توسط دوربین سرعت شاتر محاسبه میشود.
زمان هایی که نباید از حالت تقدم دوربین استفاده کنیم:
موقعیت ۱: نور کم / اتاق تاریک
همان طور که قبلا گفتم یکی از زیبایی های دیافراگم باز و لنزی که این قابلیت را در اختیار عکاس می دهد امکان عکاسی در موقعیت های کم نور است اما این به این معنی نیست که حتما از حالت تقدم دیافراگم استفاده کنید باید از حالت تقدم شاتر در این موقعیت نوری کمک گرفت.
وقتی در موقعیت کم نور عکاسی میکنید دو نگرانی خواهید داشت :

1.  نور کافی
2.  حرکت دوربین ( تصویر تار) اگر شما در حالت تقدم دیافراگم عکاسی کنید در حقیقت با ۵۰ % مشکل که کمبود نور است در حال کلنجار هستید، در این حالت می توانید حرکت دوربین را محاسبه کنید مثلا عدد ۱/۵۰ ثانیه و خود دوربین بر اساس سرعت داده شده بهترین دیافراگم را به شما میدهد. حتی اگر نور کافی نباشد خود دوربین دیافراگم را به باز ترین حالت ممکن می برد و شما میتوانید در حالت RAW عکاسی کرده باشید تصویرتان را اصلاح کنید این اقدام باعث میشود که حداقل تصویرتان تار نشده باشد.

موقعیت ۲: عکاسی از طبیعت در شب
من میدانم در متن گفتم که دوست دارم در حالت تقدم دیافراگم از طبیعت عکاسی کنم، اما نه در شب.
عکاسی در شب متفاوت است که بهتر است در دوربین در حالت Manual عکاسی شود .
شرایط نوری غیر قابل پیش بینی است شما باید در ذهنتان محاسبه کنید که بیشتر با آزمون و خطا اصلاح میشود.

MIYAMOTO-Y ©

چند وقت پیش یکی از دوستانم درباره ی ISO از من سوال کرد. می خواست بداند چطور می توان ISO را تنظیم کرد؟ آیا همیشه باید کمترین درجه ی ISO را انتخاب کرد؟
سوال بسیار خوبی بود اما می خواهم قبل از پاسخ به این سوال,راجع به مفهوم ISO برایتان توضیحاتی بدهم.

ایزو دوربین چیست؟

ISO (یا ASA) در عکاسی نگاتیو, به میزان حساسیت فیلم به نور گفته می شود و بر اساس مقادیری که ممکن است روی بسته های نگاتیو دیده باشید (مثل ۸۰۰,۴۰۰,۲۰۰,۱۰۰,..) سنجیده می شود.
هرچه عدد کوچکتر باشد, میزان حساسیت نگاتیو به نور کمتراست و عکس شفاف تر به نظر می آید.
در عکاسی دیجیتال, ISO میزان حساسیت سنسور ها به نور را بیان می کند و همان قواعد عکاسی دیجیتال را دارد.

( هرچه عدد کوچک تر باشد, حساسیت به نور کمتر و شفافیت عکس بیشتر است.)
تنظیمات پیشرفته ی ISO معمولا برای سرعت بیشتر شاتر در شرایط بسیار کم نور انجام می شود. برای مثال زمانی که می خواهید از ورزش هایی که داخل سالن و در نور کم (نسبت به فضای باز) انجام می شود, عکس بگیرید و آنها را ثابت نشان دهید, نیاز به تنظیمات خاص ISO دارید.
لازم است بدانید که با درجات بالای ISO تصاویر نویزداری خواهید داشت. اجازه بدهید با یک مثال بیشتر برایتان توضیح بدهم:
عکس سمت چپ با ۱۰۰ ISO و عکس سمت راست با ۳۲۰۰ ISO گرفته شده است.

عکس سمت چپ شکلی طبیعی و ظاهری خوش فرم را نشان می دهد. ( نویز کمتری دارد. )

بسیاری از افراد ترجیح می دهند دوربین را روی حالت اتوماتیک قرار دهند تا خودش تنظیمات ISO را متناسب با سوژه انجام دهد. ( حالت اتوماتیک سعی می کند کمترین درجه ی ISO را انتخاب کند. ) اما بیشتر دوربین ها اجازه ی تنظیم ISO را به شما می دهند.
هنگامی که شما درجه ی ISO را تغییر می دهید, می بینید که تنظیم دوباره ی سرعت شاتر و دیافراگم ضروری است.
مثلا اگر درجه ی ISO را از ۱۰۰ به ۴۰۰ تغییر دهید, باید سرعت شاتر را افزایش دهید و دیافراگم را کم کنید.

سوالاتی که باید هنگام تنظیم ISO از خودتان بپرسید:

1.  نور: آیا نور کافی وجود دارد؟
2. شفافیت: تصویری نویز دار می خواهم یا شفاف؟
3.  سه پایه: نیاز به سه پایه دارم یا نه؟
4. تحرک: سوژه ی من متحرک است یا ساکن؟

مثلا اگر نور کافی وجود دارد, می خواهم کمی نویز داشته باشد, از سه پایه استفاده می کنم و سوژه ام ثابت است, باید از درجه ISO کمتری استفاده کنم. یادتان باشد که با افزایش ISO نویز بیشتری خواهید داشت.

شرایطی که ممکن است نیاز به درجات بالای ISO باشد, عبارتند از:

1. ورزش هایی که در فضای بسته انجام می شوند: که ممکن است سوژه سریع حرکت کند و نور کافی وجود نداشته باشد.
2. کنسرت ها: فضا کم نور است و امکان استفاده از فلاش هم وجود ندارد.
3.  نمایشگاه ها : برخی از نمایشگاه ها استفاده از فلاش را ممنوع کرده اند با این که فضای داخلی آنها نور کافی ندارد.
4. جشن تولد ها: فوت کردن شمع در یک اتاق تاریک حس خاصی به عکس می دهد که ممکن است با نور فلاش از بین برود. درجه ی بیشتر ISO می تواند در ثبت چنین صحنه ای به شما کمک کند.

ISO یکی از بخش های بسیار مهم عکاسی دیجیتال است که یادگیری آن می تواند بر تسلط شما روی دوربین بسیار موثر باشد.
تنظیمات دوربین خود را تغییر دهید تا تجربیات جدیدی کسب کنید و ببینید که چه تحولی در عکس هایتان بوجود می آید.

مثلث نوردهی چیست ؟

نوردهی از ۳ رکن اصلی تشکیل شده که هر کدام بر دیگری تاثیر مستقیم دارد
۳ رکن اصلی عبارتند از:

 

•  ISO: میزان حساسیت سنسور دوربین دیجیتال به نور.

•  دیافراگم: اندازه ی باز شدن دهانه ی لنز وقتی که عکس گرفته می شود.

•  سرعت شاتر: مدت زمانی که شاتر باز می ماند.

نوردهی عکس از ترکیب این سه ضلع میسر می شود. نکته ی مهم این است که تغییر در یکی از وجوه بر دیگران اثر می گذارد.

این یعنی شما هیچ وقت نمی توانید فقط یکی از آنها را در نظر بگیرید بلکه باید دو وجه دیگر را هم به یاد داشته باشید.

۳ مثال برای یادگیری مثلث نوردهی عکاسی دیجیتال:

بسیاری از مردم برای توضیح دادن رابطه ی بین ISO, دیافراگم و سرعت شاتر از مثال های مختلفی برای کمک به ما استفاده می کنند تا راحت تر به مفهومشان دست پیدا کنیم.

پنجره:

تصور کنید دوربین شما مانند پنجره ای است که درب های آن باز و بسته می شوند. دیافراگم اندازه ی پنجره است. اگر بزرگ باشد نور بیشتری وارد می شود واتاق نورگیرتر خواهد بود. سرعت شاتر, مدت زمانی است که درب های پنجره باز هستند و هرچه بیشتر باز بماند نور بیشتری وارد می شود.

حالا تصور کنید که شما داخل اتاق هستید و عینک آفتابی زده اید. چشمان شما نسبت به نوری که وارد می شود حساسیت نخواهند داشت.
راههای متعددی برای افزایش میزان نور اتاق وجود دارد. شما می توانید مدت زمان باز ماندن درب ها را افزایش دهید( کاهش سرعت شاتر ) یا اندازه ی پنجره را افزایش دهید ( افزایش دیافراگم ) یا عینک آفتابی تان را بردارید (بیشتر کردن ISO )
خب این مثال کاملی نبود اما فکر می کنم متوجه مطلب شدید.

حمام آفتاب:

شکل دیگری که اخیرا یکی از دوستانم درباره ی نوردهی دوربین دیجیتال با من در میان گذاشت تصور کردن یک حمام آفتاب بود. من همیشه برنزه شدن را دوست داشتم اما به خاطر داشتن پوستی حساس هیچ وقت موفق به انجامش نشدم. تمام چیزی که اتفاق می افتاد این بود که پوستم زیر آفتاب می سوخت.
نوع پوست شما مثل ISO است. برخی ها نسبت به دیگران پوست حساس تری دارند. سرعت شاتر در این مثال, مدت زمانی است که شما در معرض آفتاب قرار می گیرید. هرچه بیشتر زیر آفتاب باشید احتمال برنزه شدنتان بیشتر است.

البته آفتاب بیش از حد می تواند به معنای نوردهی بسیار شدید باشد.

دیافراگم مانند کرم ضد آفتابی که به پوست می زنید عمل می کند. ضد آفتاب به نسبت قدرت خود نور را در درجه های مختلف محدود می کند.
یک ضد افتاب قوی بزنید و شدت نفوذ نور تابنده به پوست را کاهش دهید و در نتیجه حتی فردی با پوست حساس می تواند مدت بیشتری زیر آفتاب بماند. ( یعنی دیافراگم و ISO را کاهش دهید و سرعت شاتر را کم کنید. )
همانطوری گفتم هیچکدام از مثال های بالا کامل نیستند اما عدم تفکیک سرعت شاتر, دیافراگم و ISO را بیان می کنند.

شیلنگ حیاط:

سومین مثالی که شنیدم, شیلنگ حیاط است که عرض شیلنگ مثل دیافراگم, طول آن مانند سرعت شاتر و فشار آب ( سرعت آب در قطر شیلنگ ) ISO در نظر گرفته می شود.
تسلط بر هنر نور دهی نیازمند تمرین های مکرر است و مانند تردستی به شکل های مختلف است. حتی عکاسان با تجربه نیز هرچه پیش می روند, روش های پیچیده تری به کار می گیرند.
به خاطر داشته باشید که تغییر در هرکدام از اصول نه تنها بر نوردهی تاثیر می گذارند بلکه هرکدامشان بر دیگری موثر است.

تغییر در دیافراگم, برعمق تصویر تاثیر گذار است. دست کاری ISO ذرات عکس را دگرگون می کند و تغییر سرعت شاتر بر چگونگی ثبت حرکات موثر است.
عالی ترین نکته درباره ی دوربین های دیجیتال این است که یک نمونه ی ایده آل برای یادگیری نوردهی هستند.

شما می توانید به تعداد دلخواه و به صورت رایگان عکس بگیرید و نه تنها از دو حالت خودکار و قابل تنظیم برخوردار هستند بلکه دارای حالت نیمه خودکار هم هستند. برای مثال با اولویت بندی دیافراگم یا شاتر شما قادر به تصمیم گیری هستید تا یک یا دو وجه از مثلث را انتخاب کنید و بقیه را به دوربین بسپارید.

 

 

حالت های عکاسی در دوربین دیجیتال

هفته ی گذشته از چند نفر از دوستانم خواستم حالت های پر استفاده ی دوربین هایشان را بگویند تا کمی راجع به تفاوت آنها در بین دوربین های مختلف ( از دوربین های معمولی گرفته تا DSLRها ) تحقیق کنم.

نتیجه ی این تحقیق چیزی دور از انتظار نبود ­-  حالتی که بین تازه کارها و افراد  حرفه ای بیشترین استفاده را داشت, حالت اتوماتیک بود.

در نتیجه تصمیم گرفتم نگاهی به حالت های اصلی عکاسی که در بیشتر دوربین های دیجیتال ( هم دوربین های خانگی و هم DSLRها ) وجود دارد بیندازم.

اگرچه این ها اطلاعات اولیه است, اما امیدوارم برای عکاسان مبتدی که به تازگی با دوربین دیجیتال کار می کنند مفید باشد و با حالت اتوماتیک به خوبی آشنا شوند.

حالت اتوماتیک

فکر می کنم نیازی به مقدمه چینی نیست ( چون به نظر می آید اکثر دارندگان دوربین دیجیتال از آن استفاده می کنند ) .

حالت اتوماتیک از دوربین می خواهد تا بهترین سرعت شاتر , دیافراگم , ISO, سفیدی تصویر, فوکوس و فلاش را برای بهترین نتیجه انتخاب کند.  در برخی از دوربین ها حالت اتوماتیک به شما اجازه می دهد فلاش را غیر فعال کنید و یا تنظیم قرمزی چشم را انتخاب کنید. این حالت در شرایط مختلف نتیجه ی دلخواه را به شما می دهد. اگرچه باید به خاطر داشته باشید که در این حالت شما نمی توانید نوع عکسی که می خواهید بگیرید را به دوربین بگویید. پس دوربین سعی می کند حدس بزند که شما چه می خواهید. در نتیجه برخی از حالت های زیر می تواند در تشخیص تنظیمات بهتر به دوربین کمک کند. ( بدون نیاز به تنظیمات دستی )

حالت پرتره

وقتی حالت پرتره را انتخاب می کنید, دوربین به صورت اتوماتیک یک دیافراگم بزرگ ( با عدد کوچک ) را انتخاب می کند که کمک می کند تا پس زمینه ی عکس از حالت فوکوس خارج شود ( عمق میدان را کم می کند – تا فقط روی سوژه ی مورد نظر فوکوس شده و مرکز توجه قرار بگیرد). حالت پرتره برای زمانی که تنها  از یک سوژه عکس می گیرید, بهترین حالت است. پس سعی کنید تا جایی که امکان دارد به سوژه نزدیک شوید. ( یا بزرگنمایی (ZOOM) کنید و یا چند قدم جلوتر بروید.) بنابر این کاملا به تمامی قسمت ها اشراف خواهید داشت. همچنین اگر زیر نور آفتاب عکس می گیرید, ممکن است نیاز به استفاده از فلاش برای رسیدن نور بیشتر به سوژه داشته باشید.)

حالت بزرگنمایی اجسام

این حالت شما را قادر می سازد به سوژه نزیک شوید تا نمای نزدیک آن را به تصویر بکشید و بهترین گزینه برای عکاسی از گل ها, حشرات و دیگر چیزهای کوچک است. دوربین های دیجیتال در حالت بزرگنمایی با هم متفاوت هستند از جمله تفاوت در فاصله ی فوکوس ( که معمولا در دوربین های خانگی بین ۲-۱۰ سانتی متر است ). وقتی از حالت بزرگنمایی استفاده می کنید, می بینید که فوکوس کردن سخت تر است چون در فاصله های محدود, عمق میدان بسیار کم است. (تنها چند میلیمتر). دوربین و سوژه ی مورد نظر خود را موازی هم قرار دهید چون در غیر این صورت بیشتر قسمت ها از فوکوس خارج می شوند و همچنین می بینید که در این حالت دوربین شما نیازی به فلاش نخواهد داشت چرا که عکس می سوزد. در آخر –  یک سه پایه دراستفاده از این حالت بسیار مهم است چون  عمق کم میدان باعث می شود با کوچکترین حرکت, قسمتی از عکس از فوکوس خارج شود.

حالت منظره

این حالت کاملا برعکس حالت پرتره است و با انتخاب دیافراگم کوچک (عدد بزرگ) تا جایی که امکان دارد روی تمام قسمت هایی که در عکس مشخص است, فوکوس  می کند (عمق میدان را زیاد می کند). در نتیجه بهترین گزینه برای عکاسی از فضای باز است به خصوص برای کسانی که به عکاسی در فواصل متفاوت علاقه مند هستند. ممکن است دوربین شما سرعت شاتر را چند برابرکاهش دهد (برای جبران دیافراگم کوچک), پس شاید به یک سه پایه و یا یک روش دیگر برای ثابت نگه داشتن دوربین نیاز داشته باشید.

حالت ورزشی

حالت ورزشی برای عکاسی از سوژه های متحرک طراحی شده است (که در برخی از دوربین ها به نام حالت حرکت  مشخص شده است.) بهترین حالت برای عکاسی از ورزشکاران, حیوانات, ماشین ها, حیات وحش و غیره است. وقتی که از سوژه های متحرک عکس می گیرید,می توانید شانس ثبت نتیجه ی دلخواهتان را افزایش دهید به گونه ای که سعی کنید روی نقطه ی مورد نظرتان در لحظه ی ثبت عکس,از قبل فوکوس کنید (نیاز به کمی تمرین دارد).

حالت شب

حالت بسیار خوبی برای خلق عکس های کاملا رنگی و جذاب است. حالت شب (حالتی که به آن slow shutter sync نیز میگویند) برای عکاسی در شرایط بسیار کم نور است و سرعت شاتر را بالا می برد تا به ثبت جزئیات پس زمینه کمک کند که ممکن است برای روشن کردن پیش زمینه ( و سوژه ) از فلاش استفاده کند.اگر می خواهید تصاویری بی نقص و اساسی داشته باشید,  به یک سه پایه نیاز خواهید داشت چرا که در غیر این صورت ممکن است پس زمینه ی عکس تار شود – اگرچه گاهی تار شدن پس زمینه جالب خواهد بود – به خصوص زمانی که نور در پشت سوژه قرار دارد و عکس خوبی خواهد شد (مثلا برای مهمانی ها که از رقص نور استفاده می شود).

حالت فیلم

این حالت دوربین شما را قادر می سازد که نه تنها عکس های ثابت بلکه عکس های متحرک بگیرد.امروزه بیشتر دوربین های دیجیتال جدید دارای حالت فیلم هستند که هم تصویر را ثبت می کند و هم صدا را. کیفیت آن به خوبی دوربین های دیجیتال فیلم برداری نیست اما با استفاده از  این حالت, وقتی شما با یک سوژه ی خوب مواجه می شوید, تنها یک عکس ثابت از آن نخواهید داشت. یادتان باشد که این گونه عکس ها نسبت به عکس های ثابت,  فضای بیشتری ازحافظه ی دوربین را پر می کنند.

حالت های دیگری که در چند سال اخیر دربرخی دوربین ها دیده ام عبارتند از:

• عکس های panoramic/ stitch یا عکس هایی که طول آنها نسبت به عرضشان بیشتر است – بعدا درباره ی این گونه عکس ها با هم صحبت خواهیم کرد.
• حالت برف – برای جبران نور زیاد روی برف
• حالت آتش بازی –  برای ثبت آتش بازی
• حالت بچه ها و حیوانات –  ثبت اجسام پر سرعت نیاز به مهارت دارد – این حالت, سرعت شاتر را بالا می برد تا تاخیر شاتر را برای فوکوس قبلی کاهش دهد.
• حالت زیر آب –  عکاسی زیر آب نیاز به تنظیمات خاصی برای نوردهی دارد
• حالت ساحل – حالتی دیگر برای صحنه های پر نور
•  حالت داخلی –  در تنظیم سرعت شاتر و سفیدی تصویر کمک می کند
• حالت شاخ و برگی یا Foliage mode  –  برای تقویت رنگ عکس

حالت نیمه اتوماتیک

حالت تقدم دیافراگم ( A یا  AV):

این حالت کاملا نیمه اتوماتیک است به طوری که شما دیافراگم را انتخاب می کنید و دوربین بقیه ی قسمت ها ( سرعت شاتر, سفیدی تصویر,ISO, و غیره) را برای نوردهی بهتر تنظیم می کند. این حالت برای زمانی است که شما می خواهید روی عمق میدان تسلط داشته باشید( معمولا برای اجسام ساکن که نیازی به تنظیم سرعت شاتر ندارد). انتخاب یک دیافراگم بزرگ به معنای دیافراگم ( یا میزان باز شدن لنز دوربین ) کوچک و ورود نور کمتر است. این به معنای عمق میدان بیشتر است ( روی بیشتر قسمت ها فوکوس شده است) اما دوربین شما سرعت شاتر را کم می کند. اعداد کوچک بر خلاف این تنظیمات عمل می کنند( به طوری که دیافراگم بزرگ, عمق میدان کم و سرعت تعیین شده برای شاتر بیشتر خواهد بود).

حالت تقدم سرعت شاتر S یا TV :

این حالت بسیار به حالت تقدم دیافراگم شباهت دارد اما در این حالت شما سرعت شاتر را تعیین می کنید و دوربین بقیه ی تنظیمات را انجام می دهد. مسلم است زمانی از این حالت استفاده می کنید که می خواهید بر سرعت شاتر احاطه داشته باشید. مثلا زمانی که از اجسام متحرک ( ورزش ها) عکس می گیرید, ممکن است از سرعت بالای شاتر برای ثبت حرکات استفاده کنید. علاوه بر این ممکن است بخواهید حرکت –  مثلا یک آبشار-  را حتی به صورت تار در عکس نشان دهید که در نتیجه باید سرعت شاتر را کم کنید. گاهی لازم است در شرایط کم نورهم سرعت شاتر را کم کنید.

حالت دستوری

در برخی از دوربین های دیجیتال علاوه بر حالت اتوماتیک این حالت وجود دارد که کمی گیج کننده است! در دوربین هایی که هر دو حالت را دارند, این حالت بسیار شبیه حالت اتوماتیک است با این تفاوت که می توانید برخی قسمت ها را خودتان تنظیم کنید مثلا فلاش, سفیدی تصویر, ISO و غیره.دوربین خود را در تفاوت حالت دستوری با اتوماتیک با دوربین های دیگر مقایسه کنید.

حالت تنظیمات دستی

در این حالت شما کاملا روی تنظیمات تسلط دارید و باید به چگونگی تنظیم تمام قسمت ها از جمله سرعت شاتر, دیافراگم, ISO, سفیدی تصویر, فلاش و غیره توجه کنید.البته باید تنظیمات دستی را به خوبی بلد باشید. در نتیجه بیشتر دارندگان دوربین دیجیتال ترجیح می دهند از یکی از حالت های تقدم استفاده کنند.

در مباحث قبلی نگاهی به ارکان اصلی نوردهی انداختیم و یاد گرفتیم چطور دوربین دیجیتال خود را از حالت اتوماتیک خارج کنیم. درمورد ایزو ISO, دیافراگم وسرعت شاتر صحبت کردیم و دیدیم که تغییر روی هرکدامشان چقدر می تواند روی عکس موثر باشد.
حالا که به طور کلی با این مسائل آشنا شدیم, می خواهم استفاده از آنها را با دو مثال از حالت هایی که بیشتر دوربین های دیجیتال دارند, به شما یاد بدهم تا یک قدم از تنظیمات اتوماتیک فراتر برویم.

تقدم دیافراگم و شاتر در عکاسی چیست

نگاهی سریع و اجمالی
دیدیم که چطور هرکدام از ارکان مثلث نوردهی بر دیگری تاثیرگذار است, به خصوص دیافراگم و سرعت شاتر. به طوری که وقتی اندازه ی دیافراگم را افزایش می دهید ( روزنه بزرگتر می شود ), نور بیشتری به سنسور های دوربین می رسد, در نتیجه سرعت شاتر کم می شود. برخلاف وقتی که مدت زمان باز بودن شاتررا افزایش می دهید و دیافراگم کاهش می یابد, در نتیجه نوردهی عکس بسیار خوب خواهد بود.

حالت های تقدم:

تقدم دیافراگم و شاتر، حالت های نیمه اتوماتیک هستند که با وجود تسلط شما تنها روی برخی قسمت ها، عکس دارای نوردهی بسیار خوبی خواهد بود. اجازه بدهید هرکدام را جداگانه توضیح بدهم:

حالت تقدم دیافراگم ( بیشتر اوقات با علامت اختصاری A یا Av نشان داده می شود. )

در این حالت شما به عنوان عکاس درجه ی دیافراگم را تنظیم می کنید و دوربین خودش درباره سرعت شاترمناسب با شرایط محیط تصمیم می گیرد.

چه زمانی می توان از حالت تقدم دیافراگم استفاده کرد؟

 اگر مبحث دیافراگم را به یاد داشته باشید, می دانید که تاثیر اصلی دیافراگم در عکس بر عمق میدان (DOF) است. در نتیجه بیشتر افراد زمانی از این حالت استفاده می کنند که می خواهند روی عمق میدان تسلط داشته باشند. اگر می خواهند عمق میدان کم باشد, (برای مثال در عکسی که روی گل فوکوس شده و پس زمینه کاملا تار است ), از دیافراگم بزرگ استفاده می کنند.

( مثلا f/1.4 در عکس بالا ) و انتخاب سرعت مناسب برای شاتر را بر عهده ی دوربین می گذارند.

اگر عکسی می خواستند که روی تمام قسمت ها فوکوس شده باشد, باید دیافراگم را کوچکتر در نظر می گرفتند ( مثلا f/22 ) و تنظیم سرعت شاتر را به دوربین می سپردند.( که عددی بزرگ خواهد بود. )

هنگام تنظیم دیافراگم به یاد داشته باشید که دوربین سریع ترین یا طولانی ترین سرعت شاتر را انتخاب می کند و ممکن است مدت زمانی که دوربین را به دست گرفته اید طولانی تر شود ( معمولا با حدود سرعت ۱/۶۰ ). اگر سرعت شاتر از این کمتر باشد نیاز به سه پایه خواهید داشت. در صورتی که از یک جسم متحرک عکس می گیرید, سرعت کم شاتر موجب تار شدن جسم در عکس خواهد شد.

حالت تقدم شاتر( اغلب با نشانه اختصاری Tv یا S شناخته می شود. )

در این حالت شما سرعت شاتر را تعیین می کنید و انتخاب اندازه ی دیافراگم با بهترین نوردهی بر عهده ی دوربین است.
چه زمانی می توانیم از حالت تقدم شاتر استفاده کنیم؟

در مبحث سرعت شاتر به تاثیرات متعدد آن و چگونگی ثبت حرکات اشاره کردیم. بیشتر افراد برای تسلط بیشتر روی ثبت حرکات اجسام از این حالت استفاده می کنند.
برای مثال وقتی می خواهند از یک مسابقه ی اتومبیلرانی عکس بگیرند, به طوری که تمامی حرکات را ثابت نشان دهند و هیچ قسمتی تار نباشد، از سرعت بالای شاتر استفاده می کنند ( مثلا ۱/۲۰۰۰ برای اولین عکسی که در زیر نشان داده شده ) و دوربین با توجه به شدت نور محیط, دیافراگم را تنظیم می کند. اما اگر خواستید ماشین را در حرکت نشان دهید و برخی قسمت ها تار باشد, باید سرعت شاتر را کم کنید ( مانند دومین عکسی که در پایین آمده که سرعت آن ۱/۱۲۵ است) ) در نتیجه دوربین دیافراگم کوچکتری انتخاب می کند.

 

به خاطر داشته باشید زمانی که دوربین دیافراگم را انتخاب می کند, روی عمق میدان عکس شما تاثیر خواهد گذاشت. این یعنی اگر برای ثابت نشان دادن حرکات از سرعت بالای شاتر استفاده می کنید, عمق میدان کمتری خواهد داشت.
تمرین
همانطور که می بینید, حالت های تقدم دیافراگم و سرعت شاتر به تسلط شما در عکاسی کمک می کند اما نیاز به کمی تمرین دارد.
وقتی از این حالت ها استفاده می کنید,نه تنها نیاز به دقت درتنظیمات دستی دارید, بلکه باید به تنظیماتی که دوربین به نسبت آن انجام می دهد هم توجه کنید.

فکر می کنم بهترین حالت استفاده از Av یا Tv وقتی است که شما زمان کافی دارید تا چندین بار از سوژه با تنظیمات مختلف عکس بگیرید. این کار به شما اطمینان می دهد که حداقل یکی از عکس ها همان است که می خواستید.
بهترین راه برای یادگیری این حالت ها این است که دوربین را به دست بگیرید و از خانه بیرون بزنید تا تجربه کسب کنید.
مرتب تنظیمات را از Av به Tv تغییر بدهید و تا می توانید عکس بگیرید. به این دقت کنید که دوربین به نسبت تنظیم دستی شما چه تغییری ایجاد می کند.
در حالت تقدم دیافراگم, تعدادی عکس با بیشترین حد دیافراگم ( اعداد کوچک ) بگیرید و ببینید چطور پس زمینه را تار می کند ( و سرعت شاتر را افزایش می دهد ).و تعدادی عکس با کوچکترین دیافراگم ( اعداد بزرگ ) بگیرید تا فوکوس بیشتر در عکس را ببینید.
در حالت تقدم شاتر با سرعت آن بازی کنید تا تاثیر آن روی عمق میدان را ببینید.
اگر اولین عکس هایتان نتیجه ی دلخواه را نداد، نا امید نشوید – برای یادگیری این حالت ها تمرین زیادی لازم است. اما به خاطر داشته باشید که تسلط روی آنها تاثیرات شگرفی روی عکس هایتان خواهد داشت و یادگرفتن آنها ارزش این همه دشواری را دارد.

تنظیم شاتر و دیافراگم با دوربین های معمولی

سوال یکی از کاربران :
با سلام. می خواستم از شما بخاطر مقالات جالبی که درباره ی دیافراگم و سرعت شاتر ارائه دادید تشکر کنم. متاسفانه دوربین من قابلیت تنظیم دستی سرعت شاتر و دیافراگم را ندارد. چطور می توانم بدون ارتقاء مدل دوربینم, دیافراگم و عمق میدان را تغییر بدهم؟

سوال بسیار خوبی است و قبلا چندین بار توسط کاربران مطرح شده بود.

در واقع شما ۲ راه دارید:

۱-ارتقاء مدل دوربین:

اولین راهی است که می تواند برای تسلط بیشتر روی تنظیم شاتر و دیافراگم مناسب باشد. با این که می توانید به شیوه های خاص (که در ادامه گفته می شود ) دوربین خود را فریب دهید, باز هم در تنظیماتی که به طور اتوماتیک دوربین انجام می دهد, شما را محدود می کند.
اگر قصد ارتقاء دوربین خود را دارید, دو انتخاب دارید :

1.  دوربین های DSLR ( که به شما اجازه ی استفاده از انواع لنز را می دهد)
2.  یک دوربین معمولی با تنظیمات دستی بیشتر.

شاید بهترین گزینه برای شما که به دنبال تسلط کامل روی تنظیمات دوربین هستید ( به جز دیافراگم و سرعت شاتر ), DSLR باشد و روی تمامی قسمت ها از جمله ISO, WB ( WHITE BALANCE تنظیم سفیدی تصویر ) , نوردهی و غیره تسلط خواهید داشت.
بعد از آن باید دنبال یک دوربین معمولی پیشرفته تر بگردید. امروزه بیشتر دوربین های خانگی یا معمولی که به بازار عرضه می شوند,دارای حالت تنظیمات دستی و یا نیمه اتومتیک هستند. از بین دوربین های معمولی به دنبال دوربینی باشید که حداقل از نظر قابلیت تنظیم دیافراگم یا سرعت شاتر اولویت داشته باشد.
البته ممکن است این راه از نظر اقتصادی برایتان گران تمام شود. اگر بودجه ی کافی برای این کار را ندارید – ادامه ی مطب را بخوانید.

۲-یاد بگیرید چطور دوربین خانگی تان را فریب دهید

حالا یک دوربین دیجیتال دارید که برای استفاده در حالت اتوماتیک طراحی شده و خودش درباره تنظیمات اجزاء تصمیم می گیرد. قبلا هم توضیح دادم – بیشتر دوربین های خانگی جدید, حالت های مختلفی برای عکاسی دارند که عکاس قادر است دوربین را بر اساس این که در چه محیطی قرار گرفته و چه نوع عکسی می خواهد, تنظیم کند.
رایج ترین حالت های عکاسی شامل:

• ورزشی
• پرتره
• منظره
• macro (درشت نمایی اجسام ( و غیره هستند.

یادگیری این حالت ها و استفاده ازآنها به شما کمک می کند تا تغییرات دلخواه خود را بر قسمت های مختلف دوربین از جمله دیافراگم و سرعت شاتر اعمال کنید و هرکدام از آنها تغییرات چشمگیری در تنظیمات دوربین ایجاد می کند.

سوال پرسیده بودید که چطور می توان دیافراگم و عمق میدان را تنظیم کرد. به شما پیشنهاد می کنم از دو حالت استفاده کنید  پرتره و منظره.

• اگر می خواهید عمق میدان کم باشد: ( پیش زمینه تار باشد ) حالت پرتره را انتخاب کنید تا دوربین دیافراگم بزرگتر را در نظر بگیرد
• اگر عمق میدان بیشتری میخواهید: ( روی تمام قسمت ها فوکوس شده باشد و همه چیز در تصویر واضح باشد ) ازحالت منظره استفاده کنید تا دوربین اندازه ی دیافراگم را کوچکتر بگیرد
• اگرمی خواهید سرعت شاتر بیشتر باشد: حالت ورزش را انتخاب کنید تا سریع ترین حرکات را ثابت نشان دهید.
• اگرمی خواهید سرعت شاتر کمتر باشد: کمی باعث دردسر می شود چون بیشتر دوربین ها اجازه ی تنظیم این قسمت را نمی دهند. باید از حالت Night mode یا عکاسی در شب استفاده کنید که این حالت با زدن فلاش همراه است. اگر فلاشر را بپوشانید, شاید نتیجه ی بهتری بگیرید.

البته هیچ کدام از حالت های گفته شده در بالا, نمی تواند موجب تسلط کامل شما روی تمام قسمت ها باشد. اگر واقعا خواستار این تسلط هستید, برای خرید یک دوربین دیجیتال جدید پس انداز کنید.

معنی اعداد روی لنز چیست ؟

لنز اعداد و نوشته ها زیادی است. اما معنی آن ها چیست؟

معنی اعداد روی لنز به آن سختی که شما فکر میکنید نیست. اجازه بدید برای شما بیشتر توضیح بدهیم.

معنی عدد ۵۵-۱۸ روی لنز چیست ؟
این اعداد به فاصله کانونی لنز شما اشاره دارد. ۱۸mm لنز wide با زاویه دید باز و ۵۵mm با زوم بیشتر و زاویه دید بسته تر است.

وقتی شما زوم میکنید در واقع از عدد ۱۸ به ۵۵ فاصله کانونی لنزتان را تغییر میدهید و به سوژه نزدیک میشوید.
(mm) به معنی میلیمتر می باشد.

این فاصله بین سنسور دوربین و نقطه ای که تصویر در لنز تشکیل میشود میباشد.

معنی عدد ۱:۳٫۵-۵٫۶ روی لنز چیست ؟
این به این معنی است که دیافراگم لنز شما چقدر میتواند باز باشد و اجازه بدهد چقدر نور وارد دوربین شود. وقتی عدد کم باشد به این معنی است که نور بیشتری وارد میشود.

روی یکسری از لنز ها عدد ۵۵-۱۸ و دیافراگم ۵٫۶-۱:۳٫۵ را میبینید. این به این معنی است که در wide ترین حالت لنز (۱۸mm) بیشترین حالت باز شدن دیافراگم (۳٫۵) را داریم. و هرچه عدد لنز به ۵۵ نزدیک شود به همان اندازه عدد دیافراگم از ۳٫۵ به ۵٫۶ تغییر میکند. دلیل وجود این اعداد در مقایسه با عدد (۱) است.
عدد (۱) به معنی شفاف ترین حالت لنز برای عبور نور است، هرچه عدد جلوی (۱) بالاتر برود لنز نور کمتری را از خود عبور می دهد و تصویر تاریک تر است.
ما پیشنهاد میکنیم لنز هایی را تهیه کنید که عدد (f) روی لنز به عدد (۱) نزدیکتر باشد، مثل: ۱٫۸ چون نور بیشتری وارد لنز میشود و شما میتوانید در فضا های تاریک راحتتر عکاسی کنید.

Ø۵۲mm چه معنی میدهد؟

شکل دایره ای که روی آن خط خورده به نشانه اندازه قطر دهنه لنز شما می باشد. این عدد زمانی که می خواهید برای لنزتان فیلتر یا cap تهیه کنید، به کارتان می آید.

معنی عدد ۱:۲ / ۱:۱روی لنز چیست ؟

وقتی ۱:۱ روی لنزتان میبینید یعنی لنز شما macro است، به این معنی که تصویر به همان اندازه واقعی در سنسور دوربین ثپت میشود. ۱:۲ از نظر تکنیکی macro نیست ولی به مراتب بهتر از لنز استاندارد شما است و معمولا با فاصله کانونی بالا و Telephoto می باشد و تصویری که ثبت میکند نصف سایز واقعی روی سنسور است.

HSM / USM چه معنی میدهد؟

مخفف hypersonic motor و ultrasonic motor است. این ها عین هم هستند و فقط اسم هایشان متعلق به دو برند مختلف است.
HSM / USM لنز هایی با سرعت بالای فوکوس و بدون صدا هستند.

II چه معنی میدهد؟

وقتی شما ” II ” را روی لنز میبینید به این معنی است که این لنز ارتقا یافته از نطر عدسی (optic) و (image stabiliser) می باشد.

آموزش مقدمات عکاسی: روشی برای یادگیری و تمرین سرعت شاتر در خانه

یکی از مهم ترین انتخاب هایی که شما هنگام گرفتن یک عکس پیش رو دارید این است که تصمیم بگیرید از چه سرعت شاتری استفاده کنید. سرعت شاتر میزان نوری که وارد دوربین شما می شود، و نحوه ثبت حرکت را کنترل می کند. در ادامه این مطلب لنزک، روشی برای یادگیری و تمرین سرعت شاتر در خانه را به شما عزیزان آموزش خواهیم داد.

اموزش عمق میدان در تصویر

 

بسیاری از عکاسان، به خصوص در شروع کار، با درک عمق میدان مشکل زیادی دارند. من نیز اغلب می شنوم که عکاسان منتظر آب و هوای خوب هستند تا بیرون بروند و عکاسی کنند. بنابراین، در این مطلب لنزک یک تمرین سرگرم کننده ارائه شده است که شما می توانید در خانه و در هر آب و هوایی انجام دهید، که به شما کمک خواهد کرد تا جنبه های ظریف عمق میدان در عکاسی را درک کنید.
بسیاری از عکاسان، به خصوص در شروع کار، با درک عمق میدان مشکل زیادی دارند. من نیز اغلب می شنوم که عکاسان منتظر آب و هوای خوب هستند تا بیرون بروند و عکاسی کنند. بنابراین، در این مطلب لنزک یک تمرین سرگرم کننده ارائه شده است که شما می توانید در خانه و در هر آب و هوایی انجام دهید، که به شما کمک خواهد کرد تا جنبه های ظریف عمق میدان در عکاسی را درک کنید.
عمق میدان توسط دیافراگمی که شما انتخاب می کنید، فاصله کانونی ای که شما استفاده می کنید، و فاصله بین دوربین و سوژه تعیین می شود. در این مثال، ما عمق میدان را با استفاده از یک لنز ۱۰۰ میلیمتری کاوش می کنیم.